Curacao

Deze keer vanuit Curaçao! Met de bounty stranden, sissende antilianen en mariniers die een hele andere missie hier hebben dan ons land verdedigen....

En het allerleukste: het heerlijke gezelschap! Heerlijk om met eigen vriendinnen ff te zijn! Deze keer dan ook geen blog van mij, maar van Sanne, alias Peewee!

Aan mij de eer om een gastblog te schrijven over Curacao!
Een echte rustvakantie was wat er op de planning stond.
Veel strand, zand en op z'n tijd een cocktailtje in de hand.
Lieke en ik (Sanne, ook wel Peewee genoemd) kwamen vrijdagmiddag aan in Papagayo hotel. Chantal zou later die avond arriveren. Wij kregen de taak om de boel te verkennen of we Chantal mee onze kamer in konden smokkelen. Helaas moesten we al meteen een reglement tekenen waarin stond dat een derde persoon niet toegestaan was zonder dit te melden. Helaas, er moest dus toch bij betaald worden voor onze Chantal. Gelukkig is het leven in Colombia niet duur. En met de maag van Chantal is het al helemaal spotgoedkoop. Genoeg geld over dus!

Nadat we ons in de kamer hadden geïnstalleerd zijn we richting Zanzibar gelopen om een hapje te eten. Peewee: "Een tafel voor drie personen graag." Lieke en ik wisten het al, Chantal nog niet. Rustig zaten we aan tafel te kletsen tot plotseling iemand de handen voor Chantals ogen deed. "Huuuhh!?? Wie is dit!??" TADAAAA, daar stond Anne-Marie tot Chantals grote verassing! Dat tafeltje voor drie werd dus de hele vakantie een tafeltje voor vier. Girls on tour!
Heerlijk gegeten bij Zanzi dus en erna een oude bekende van Peewee opgezocht bij Papagayo Beach Club. Kregen we toch mooi gratis cocktails :)
Omdat we best moe waren zijn we vroeg gaan slapen.

Zaterdag zijn we bij Jan Thiel beach gaan zwemmen. Ofja, zonnen dan. Helaas hebben we alle vier qua tanning geen Antiliaan ingehaald. Al komt Lieke toch redelijk in de buurt. Zodra de zon onderging was het tijd om Zanzibar op stelten te zetten! Fissa. Heerlijk gedanst en gesjanst. Er heerste een gezellige sfeer, het vakantiegevoel overheerste. Kuifje had helaas een vriendin, ik zal niet zeggen wie geprobeerd heeft hem te versieren.

Zondagochtend zijn we uiteraard fris en fruitig opgestaan. We haalden onze auto op en vertrokken richting Westpunt. Peewee was de chauffeur, enkele hobbels, gaten en drempels werden ontweken, velen niet. Dat ze die dingen ook niet gewoon markeren Echt op zijn Antilliaans dus. Wat zijn wij verwend in Nederland met ons vlakke wegdek! Alhoewel, in Nederland moeten we ons weer aan de regels houden. Die kennen ze op Curacao niet. Daar hielden we ons dus ook echt niet aan. Gewoon voorrang nemen in plaats van verlenen, zal nog even wennen zijn terug op Nederlandse bodem straks.
Ondanks alle hobbels en gaten haalden we het Westpunt vlekkeloos op de witte (nu bruine) auto na.
We begonnen met het prachtige strand Playa Kalki, een van de mooiste stranden die we hebben bezocht (zie foto).
Daar hebben we nog heerlijk geluncht met prachtig uitzicht en live muziek. Heerlijk! Chantal, Lieke en Anne waren deze vakantie nogal eensgezind en bestelden overal hetzelfde...iemand was een beetje een geval apart (hihu sorry peewee ik zit stiekem in je stuk te typen) Na onze heerlijke lunch zijn we verder gegaan naar kenapa grandi, grote knip. Één van de bekendste stranden van Curacao. Natuurlijk moesten wij (zoals de trend zich voordoet) ook een foto maken vanaf het muurtje waar je uitkijkt over zee. De drie strandjes die op de planning stonden lukte al niet meer waardoor we terug keerden naar het hotel. Zoals elke avond is er ook op zondag een feestje, dit keer bij Mambo Beach: Wet 'N Wild. Nou het was zeker wet en wild, of niet Anne ;-). Wij keken onze ogen uit. De mensen om ons heen ook maar dat was om een andere reden. Grote pupillen die ons overal aanstaarden. Lieke en ik gingen even een kijkje nemen bij t feestje dat naast wet 'n wild bezig was. Dit leek op een lokaal feestje waar heerlijk werd gedanst. Ook wij werden binnen enkele minuten ten dans gevraagd en je mag absoluut niet weigeren! Hoe lelijk ze ook zijn. Dus dansen maar.
Bij wet 'n wild werd meer gesjanst dan gedanst. Daar kunnen Chantal en Anne je meer over vertellen.
Na een wilde en swingende avond werden we weer bij het hotel afgezet door taxi Peewee.

Maandag hebben we weer verschillende strandjes bezocht. Playa Lagun, zoals de naam zegt, een strand met leguanen. Ze sprongen zo wat op schoot. Chantal sprong in plaats van op schoot snel op haar stoel toen de leguaan wel erg dichtbij kwam. Ze vergat alleen 1 ding: haar slippers. Voor ze het wist had de leguaan haar slippers in beslag genomen. En je raadt al wie dat op mocht lossen...
Op advies van Sanne van Riel zijn we 's middags naar Cas Abou gegaan. Ook een supermooi strand waar je heerlijk kon relaxen! Dat hebben we dus ook gedaan. Tot er een Nederlands gezin in onze aura kwam zitten. Net als de leguaan kwamen ze zowat op schoot zitten! Ook hier kon Chantal niet goed tegen, dit keer sprong ze niet op haar stoel maar was het het startsein voor lunch en gingen we bitterballen (!) eten bij t restaurantje.
In de avond was er een Salsanight bij restaurant MeiMei in Brakkeput. Daar kregen we een gratis salsa les. Erg leerzaam, duurde ook erg lang. Maar liefst drie minuten! Gelukkig kwamen we ook voor het eten ;-) Na het eten zijn we braaf terug gegaan naar Papagayo.Slapen stond op het programma want de volgende morgen vroeg op voor zonsopkomst!

Dinsdag, vroehoeeeg!! Maar opstaan want de zon komt zo op! Vol goede moed naar het strand, camera gereed, wat denk je... Komt de zon aan de andere kant op. Maar....Wel nog de hele dag voor ons. Het leek ons wel een leuk idee om naar het duurste resort van Curacao te gaan: Santa Barbara Resort & Golf Club. Zoals het echte Nederlanders betaamt, aangesloten bij het buffet en zoveel als je kan naar binnen schuiven. Maar wat een lekker ontbijt was het zeg. We rolden uiteindelijk bij het ontbijt weg. Bij de poort hadden we een toegangskaart gekregen met beach acces. Met dikgedrukte letters stond er: no pool acces. We keken elkaar aan en... PLONS! "Daar komt iemand, verberg je knalroze polsbandje!" Illegaal zwemmen is toch altijd lekkerder. Al hielpen de zonnebedden in het water ook goed mee. Na 2 uurtjes zijn we toch maar naar het strand verkast. Chantal en ik (haha nou Peewee credits voor jou ja!) hebben eindelijk uitgevonden hoe de gopro werkt dus er kon gefilmd worden tijdens het snorkelen. Leukk! Aan t strand kregen we ook nog free entertainment van twee American Girls. Zij waren, heel amerikaans, heel druk met zichzelf. We hebben mogen genieten van een 1 uur durende fotoshoot en dansmovies, alsof het American Victoria Secret models waren. So adorable!! A lot of shots Tequilla Please, and four Hamburgers with extra bacon and cheese please! What a show. Thanks Girls!
Omdat op de legenda van de plattegrond stond dat er een sushirestaurant met mooi uitzicht was kregen we daar zin in. Maar op de kaart zelf was die niet te vinden. En inderdaad, het restaurant bestond niet meer. Niemand wist waarom, maar ok. Na weer een dag lui wezen zijn we 's avonds naar Willemstad gegaan. Beetje rondstruine, de pondjesbrug, etc. En err was een Salsa en Bachata night. We werden wederom ten dans gevraagd, Lieke zei uiteraard geen nee (want dat kan écht niet) nou mooi wel dat ik dit keer nee zei.
En er vertrok nog een mega groot Cruiseschip, hebben wij toch nog mooi gezien: wat een ding! Helaas hebben we niet kunnen party crashen op de boot...maybe next time ;-) Tijdens het rijden was het plots 00:00. LANG ZAL ZE LEVEN, lang zal ze leven, hieperdepiep HOERA. Chantal 31 jaar!! Dat gaan we morgen (woensdag) eens goed vieren.
Omdat het Chantals feestje was mocht zij de hele dag kiezen wat we gingen doen. Chantal is niet zo van het plannen maar toch wist ze een hele dag vol te plannen. Ze wilde flamingo's bekijken, naar de rooftopbar en 's avonds naar Cabana Beach. Zo gezegd zo gedaan. We dachten dat de Flamingo's bij ons om de hoek waren, oké ik geef het toe, ik dacht dat. We kwamen uiteindelijk terecht op een hobbelig zandpad dat ons naar de gevangenis leidde. Ja heel goed Peewee. Gelukkig reed Chantal. Lieke had al zo'n gevoel dat we niet goed waren aangezien Flamingo's meestal geen criminelen zijn. Uiteindelijk bleken de flamingo's 23 km verder te zijn. Chantal, mevrouw ongeduld, wilde meteen een Flamingo vangen. Ze rende erop af maar zag even niet dat ze over drijfzand liep. Daar gingen dr slippers. Tot aan haar enkels heeft ze in ieder geval wel t kleurtje van een Antilliaan gehaald. Na drie minuten mopperen kon ze toch wel genieten van de roze diertjes.
Wens 2 van Chantal kon verwezenlijkt worden: de rooftopbar. Daar hebben we aan t strand gelegen, een beetje gesnorkelt en bij de rooftopbar geluncht. Hier mocht Chantal dan eindelijk haar cadeautjes uitpakken. 1 cadeautje had ze al haar hele reis ongeopend in haar tas zitten. Gelukkig kon ze hiervoor wel haar geduld bewaren, al was het met moeite.
Namens Chantal bedankt voor jullie cadeautjes en felicitaties.
Een enorme regenbui kwam Chantal ook nog even feliciteren. Een onaangenaam cadeautje maar dat mocht de pret niet drukken omdat de vissen dan naar boven komen. Wij als pro snorkelaars hebben zelfs twee inktvissen mogen spotten en dat schijnt zeldzaam te zijn. (zei de jongen die in cura woont en ons de inktvissen aanwees) Eentje was weliswaar half dood en werd aangevallen door vissen, maar hé who cares.
De avond brak aan, dat kan maar 1 ding betekenen: Cabana Night!!! Met grote zin vertrokken we met de auto naar Cabana Beach. We kwamen rond etenstijd aan dus het was nog vrij rustig. Eerst lekker gegeten en rond 22:00 begon het al drukker te worden. Om 23:00 stond het helemaal vol! Locals, toeristen, studenten, profvoetballers en Ephrem J kwamen om te dansen (aanvulling Chantal: het fijne is dat peewee ze ook herkent!) Iedereen was aan boord. Zo ook de mariniers. Ook wel bekend als dé players van het eiland. Vele tripjes met de plezierboot worden gemaakt. Zo ook deze avond. Mocht je nog vooroordelen hebben over mariniers, ze kloppen!!
Anne was bijna lid van de ten mile high club als ze was ingegaan op een verzoekje van, jawel, een van de mariniers.
Lieke en ik waren aan t dansen, ik draai even mijn hoofd om en weg was Lieke. Die ging recht door zee. Als een piraat zo op haar doel af. En natuurlijk had ze beet.
Chantal vond het nog nodig om met een watermeloen te praten. Ja je leest het goed, een watermeloen. Al dacht Chantal eerst dat het om een aardbei ging. Helaas heb ik geen beeldmateriaal om het te bewijzen. Ik was natuurlijk de hele avond hartstikke braaf en heb niets uitgespookt.
Voor we het wisten was de avond om en kwamen we met kleine vertraging bij de auto aan. Waar al bijna meteen een marinier inzat, die vond dat we mee moesten gaan afteren en ze met ons mee konden rijden. Maar, geen after voor ons en dat zou wel erg krap worden in onze Kia Picanto. Helaas voor de jongens, no picanto tripje dus.
Ik kan je vertellen, de terugrit naar huis was voor mij als bob best zwaar.

Aaah en toen was het alweer donderdag! De laatste ochtend van Anne, we zijn dus bij Jan Thiel gebleven, hebben afscheid genomen van Anne en moesten ons trouwe autootje weer inleveren. Het laatste avondmaal van ons drietjes was aangebroken. Geen feestje op donderdag helaas dus gewoon braaf cocktails gedronken. Vrijdag de aller aller laatste dag voor Lieke en mij. Boeehoee! We wilden nog helemaal niet naar huis. Zo vroeg mogelijk zijn we naar het strand gegaan om de laatste zonnestralen nog mee te pikken. Insmeren met olie want no way dat we wit terug komen! Ze zullen 't in Nederland weten ook dat wij een heerlijke vakantie gehad hebben. Chantal, we hebben het echt heel leuk gehad. Anne jij was ook echt een gezellige extra toevoeging aan de reis! Thanks voor de leuke week en we zien jullie snel.

Much Loveeeee