Santa Marta

Brrrr maandag was het nog 32 graden in Santa Marta, dinsdags vloog ik naar Bogota om aan de kou te wennen naar 19 graden. Nu ondertussen net geland in Nederland en hier is het .... 6 (?) graden. FF bijkomen dus... zowel qua tijdsverschil, als qua reizen, als qua temperatuur.

Maar waar was ik gebleven? Santa Marta. Waar de collega van Anne ieder jaar naartoe gaat en fan van is. Ik heb de schoonheid van Santa Marta (nog) niet kunnen ontdekken. Ik vond het vooral een lawaaige stad, met veel mannelijke zwervers op straat en een beetje een grimmig straatbeeld. Ha ha en het strand, tja dat was iig in het centrum een dun strookje zand, naast een hele drukke weg. Maar... ik moet eerlijk bekennen ik heb ook niet echt mijn best gedaan om verder te kijken. Santa Marta was voor mij vooral een tussenstation waar ik steeds in een hostel kwam slapen om vanuit daar met een daypack naar de volgende bestemming te reizen. Mijn te zwaar beladen, grote rugzak, lekker achterlatend :-)

Mijn eerste bestemming vanuit Santa Marta was Casa Elemento. Up in the hills. Een hele tocht om er te komen. Eerst met de taxi naar de opstapplaats van de gedeelde jeeps. Daarna met een jeep (die eerst vol moest zitten, eerder ging hij niet) naar Minca. In Minca uit de jeep en achterop een motortaxi de berg op. Tjonge wat had ik dat graag gefilmd. Met de motor door de jungle, een onbegaanbaar pad vol met keien, gaten, groeven in de weg en zelfs door het water. Gelukkig had ik een ietwat dikkige, brede chauffeur zodat ik genoeg had om vast te houden ;-). Na 40 minuten uphill kwamen we bij Casa Elemento aan. Tjonge wat was dat een tocht zeg, ik was blij dat ik maar een klein rugzakje had en niet mn grote backpack... 1 iemand na mij was na een wheelie (door de zware rugzak achterop) gevallen en zat onder de schaafwonden....

Maar Casa Elemento: Mooi daar! Zie foto's. Het is bovenop de berg, de hangmatten hebben een heel mooi uitzicht en alle wildlife hoor je om je heen. Helaas was de huistoucan met de laatste orkaan meegevlogen, dus niet meer aanwezig. Maar dat mocht de pret niet drukken. Vanuit Casa Elemento een paar wandelingen gemaakt, naar onder andere boven op de berg voor de zonsondergang. Heerlijk relaxt. Verder een koffietour gedaan waar ik ook meteen mee aan het werk mocht, super leuk! Met de mannen mee de bergen in, met muildieren en koffiezakken. Op een bepaald punt boven in de berg werden alle plukkers geroepen en werd per persoon gewogen hoeveel ze geplukt hadden. Zoals het een echte secretaresse betaamt mocht ik de administratie doen. Alles in spaans uiteraard, echt heel leuk! Na het wegen (wat wel meer dan een uur duurde) werden de koffiezakken naar beneden gestuurd met de muildieren, die daarvoor wel een aantal op en neer moesten. Daarna kreeg ik een tour door de koffiefabriek waar werd uitgelegd hoe zij de bonen bewerkten en afleverden aan een ander bedrijf die ze dan weer ging roosteren.

Verder bestond de tijd doorbrengen in Casa Elemento vooral uit lekker eten, gezellig kletsen en lekker rondhangen in de hangmatten. Er waren ook allerlei hikes te doen, maar de mensen die mij een beetje kennen... weten dat daar niet echt mijn voorkeur ligt. Ha ha maar ik wilde uiteraard wel die dingen zien, dus heb ik mijn laatste dag achterop de motor doorgebracht die me door de bergen naar allerlei mooie plekjes reed. Ha ha de ploeterende hikers zeer vrolijk voorbij rijdend... Extra genieten was dat ha ha. Zo zijn we nog hoger de berg opgegaan naar een ander uitkijkpunt en naar Posa Azul geweest, een waterval waar de Colombianen heen gaan om lekker te zwemmen, te spelen etc. Een heeeeel lang pad moet je aflopen voordat je daar bent (als je niet achterop de motortaxi zit :-)). Super leuk om te zien, maar ik had het eind lopen er niet voor over gehad.... Daarna zijn we naar een grote koffiefarm in de buurt gegaan waar ze wat professionelere (nog steeds oude, maar ok) machines hadden en waar ze ook zelf de koffie roosterden. Daar ook nog een tour gevolgd en uitleg gekregen over alle processen. Erg interessant! Daarna heeft hij mij in Minca afgezet waar ik nog ff wat heb rondgelopen, souvenirtjes gekocht en ik liep daar tegen twee oude bekenden aan waar ik nog ff wat mee ben gaan drinken en samen mee naar Santa Marta terug ben gegaan.

Een erg geslaagde trip zo naar Minca, wel koud hoor s avonds en veel muggen!Brrr de bulten heb ik nu nog en jeuken nog steeds....

Na Minca besloot ik dat het tijd werd voor iets warms, op naar het strand! Na een nachtje te hebben geslapen in Santa Marta, ben ik de volgende ochtend met transport naar Palomino vertrokken. Een heel leuk klein dorpje met een mooi strand, aan de kust. Het transport zou om 8u gaan en rechtstreeks zijn. Lang verhaal kort: het transport werd verzet naar 6u, toen ik om 6u klaarzat kwam hij uiteindelijk om kwart voor 7 aan. Daarna moesten we mensen ophalen en raakte hij de weg kwijt, wat inhield dat we een half uur hebben rondgereden en ik uiteindelijk maar mn maps.me heb aangezet om hem uit de brand te helpen. Op de helft van de busreis moest iedereen eruit behalve ik omdat ze op plaats van bestemming waren. Wat inhield dat de busschauffeur vond dat ik dan maar een vervolgbus moest nemen en hij de rest Tayrona park in zou brengen. Nou ja zeg! Na een fikse ruzie ( ja in het spaans, ik kan tegenwoordig ook al ruzie maken in het spaans), heeft hij me dus idd op een andere bus gezet die verder doorging en heb ik een deel van mijn geld teruggekregen. Uiteraard zat ik op een locale bus die verder nog maar 88x stopte, maar ja ik ben iig aangekomen op bestemming.

Omdat de Colombianen nog vakantie hebben tot ongeveer de 14e is het overal super druk aan de kust. Ik had dus mijn verblijf maar van tevoren geboekt. Dit bleek een hele goede keus. Een heerlijk hostel met een hele aardige familie die daar woonde en werkte en super lekker vegetarisch eten. Een colombiaans bord vol kleurrijk eten, nou dat was een unicum! Onderweg naar mijn hostel liep ik een engels meisje tegen het lijf, uiteindelijk ben ik heel mijn tijd in Palomino samen met haar en nog een ander nederlands meisje opgetrokken. Het NL meisje bleek ook op 14 december geboren te zijn, al de 2e die ik tegenkom in deze reis!

Als drie musketiers zijn we Palomino gaan verkennen. Wat overigens niet zoveel tijd in beslag nam want het is echt een ieniminie dorpje. Heel relaxt, heel gemoedelijk en ik loop er zelfs niet kwijt :-). 's Middags samen geluncht en daarna zijn we de activiteit van Palomino gaan doen: tuben! Dit houdt in dat je bij een plaats in Palomino een band haalt, een motortaxi huurt en naar een berg gebracht wordt. Daar moet je nog ongeveer een half uurtje met band door de berg wandelen waarna je daarna met je band het water in kan en lekker op het gemakje al dobberend de rivier afgaat. Dit alles door het super mooie groene gebied en al kletsend kwamen we twee uur later uit op het strand. Super relaxt!

Precies op tijd kwamen we van de rivier af want om 17.00u begon de yoga. Na al die lessen in Breda (ha ha lees 3), dacht ik dat wel ff mee te kunnen doen. Nou dat viel nog flink tegen! Het was hard werken zo onder de palmbomen in de hitte, maar zoals ook in Breda, achteraf altijd weer heerlijk! Al was het ontspannen gevoel even weg toen de yoga leraar vertelde dat onder de palmboom misschien geen goed idee was omdat daar vorige week tijdens de les nog een slang uit naar beneden was gevallen. Ieeehhh..

Ah ja van al dat harde werken werden we uiteraard wat hongerig dus zijn we 's avonds lekker gaan eten. Heel gek, we kenden elkaar nog maar een dag maar het leek eigenlijk alsof we elkaar al jaren kenden. De volgende dag splitsen onze wegen: Ik ging door naar Tayrona en zij gingen verder naar Minca. Na wat uitgeslapen te hebben besloot ik nog ff een rondje te lopen door Palomino. Heerlijk over het strand heen gelopen en toen ik ff een drankje ging doen bij een bar bleek daar een oude bekende achter de bar te staan. Een meisje die ik aan het begin van mijn reis had ontmoet deed daar nu vrijwilligerswerk. Gezellig bijgekletst en erg gelachen om elkaars verhalen en de verhalen van de andere barhangers. Na (te)veel cuba libres heb ik mezelf toch echt weggesleept van de bar want ik wilde voor het donker naar Tayrona gaan.

Tja en dan mopper ik wel eens op de bussen met het stoppen, maar dat stoppen heeft toch ook zijn voordelen. Precies voor de deur van mijn hotel werd ik afgezet. Om nog ff te illustreren hoe makkelijk het contact is met colombianen: in de bus kwam ik een jongen tegen waar ik mee in gesprek kwam. Na een kwartierjte kletsen ging hij zijn oortjes indoen om muziek te luisteren. Ik dacht, huh dat is ook gek voor een colombiaan. Maar... ik kreeg het andere oortje aangeboden en zo hebben we meer dan een uur zij aan zij gezeten om zijn muziek te luisteren. Echt zo anders dan in NL.

Maar waar was ik, o ja voor mn hotel afgezet. Nou ja, voor de poort van het hotel bleek. Daarachter... zat een heeeeell lang pad tot de accomodatie. Bleek.... Maar ik was wederom lucky, want er stopte net een auto die ook het terrein op ging en die bood me aan om achterin bij de honden plaats te nemen en mee te rijden. Ha ha lucky me! God weet ook dat ik net van hiken hou denk ik. Aangekomen bij de receptie bleek dat de accomodatie iets anders was dan ik had verwacht. Het was vooral een kleinschalige camping op het strand met tenten en bovenop de berg met een steil pad tussen de jungle door lagen 3 cabanas. Yep en daar zat ik....

Help met onthouden dat als ik weer eens alleen op vakantie ga, ik dus niet meer alleen de jungle in ga. Ik ben daar gewoon niet voor gemaakt Of het nou nog erger was geworden door het slangenverhaal van de yoga leraar, ik heb iig zeer weinig geslapen. De cabanas zagen er super mooi uit, de omgeving was prachtig, maar.... er zaten ook beesten. En.... er was geen muskietennet.... en geen lakenzak om in te liggen. Geen probleem die had ik gelukkig zelf.... Alleen, zaten die in mijn grote backpack, je weet wel die ene die ik thuis had gelaten. Dusssss

Nou ja iig het restaurant zat boven dus dat zou het probleem oplossen om in het donker door de jungle te moeten lopen. Maar.. het restaurant bleek dicht, dus moest ik toch naar beneden lopen. Iehhh. Ok, een mens moet eten, dus een mens moet toch naar beneden. Maar dieren moeten ook eten en dieren zitten in de jungle. Snap je mijn probleem? Nou lang verhaal kort. Ik heb het overleefd de wandeling naar beneden en ook weer naar boven. Lekker gegeten en erg leuke gesprekken gehad met twee engelsen die met hun jeep Zuid Amerika aan het doorkrossen waren. Maar... de nacht stond nog op het programma. Om zoveel mogelijk te kunnen slapen, zoveel mogelijk maatregelen genomen. Lees:
Kamer onderzocht op beesten, alle beestjes verwijderd. Beetje jammer dat zon cabana nooit helemaal dicht is en er altijd wel spleten zijn, maar die negeren we ff. Insectenspray voor mn deur gesprayd (dat werkte in Guatemala super goed, ze lagen daar dood op een rijtje de volgende ochtend) en een handdoek tussen de onderkant van de deur en de vloer gepropt tegen de binnenlopende beestjes. Helaas... met minder succes dan verwacht.

De eerste keer dat ik wakker werd zat er een enorm grote mot naast me met van die kraaloogjes. Zelfs zonder bril of lenzen kon ik zn ogen zien. Iehhh. Dus bril op, hoofdlamp op en op pad om dat beest naar buiten te jagen. Resultaat: dat beest even erg in paniek als ik en een hele toestand. Hij ging dus met geen mogelijkheid de deur uit dus heb ik m moeten vermoorden. Tot mijn grote spijt ook, want het duurde heel lang voordat hij eindelijk het loodje legde en ik ben bang dat de buren mijn gegil wel hebben gehoord.... Maar, probleem opgelost, nu ff rustig worden en dan weer slapen. Ha ha mn hart zat in mn keel ja en ja ik ben een schijterd, ik weet het. Maar... ik kon weer slapen en de volgende keer dat ik mn ogen open deed zag ik gelukkig geen enge beesten. Wat salamandertjes maar die eten insecten dus zijn mijn vrienden. De derde keer dat ik wakker werd hoopte ik natuurlijk dat er nog steeds niks zou zitten, maar nu had ik bezoek van een dikke zwarte spin met een eng kruis op zn rug. Brrrr, ok slippers aan, hoofdlamp op en met handdoek hem de kamer uitgejaagd. Hij kwam alleen met dezelfde snelheid weer terug, gewoon onder mijn handdoek door ja. Dus ook die helaas moeten vermoorden. Twee dieren minder in de jungle. Conclusie: zonder lakenzak, muskietennet en iemand die enge beesten wegjaagt/vermoord ga ik niet meer in de jungle slapen.

Wonder boven wonder ben ik toch weer in slaap gevallen. En de volgende dag heb ik heerlijk heel de dag op het strand en het eettentje daarbij rondgehangen. Heerlijk relaxt! (mocht ook wel na zon enerverende nacht...). Uiteraard weer teruggegaan naar Santa Marta voor een nachtje , de volgende ochtend stond mn vlucht naar Bogota op het programma. Ook in dat hostel kwam ik weer bekenden tegen van eerder, mensen van Casa en el Agua. Zij bleken nog super leuke foto's te hebben, echt heel leuk! De avond en het avondeten heb ik doorgebracht met een gast uit nederland, heeft zijn eigen cocktailopleidingsdinges, erg leuke verhalen en erg gelachen.

Toen van Santa Marta naar Bogota, brrr koud. Zo koud dat ik maar ben gaan shoppen en met gevulde tassen weer terugkwam. Op tijd, want de volgende ochtend mocht ik weer om 5.30u op voor mn vlucht naar NL. Lang verhaal kort: de vluchten zijn prima verlopen en een uurtje later dan gepland (klein technisch mankement in Houston), ben ik veilig en wel aangekomen in Nederland.

Back in town dus.... Aan de ene kant fijn: mijn eigen bed, mijn eigen douche, mijn eigen eten, familie en vrienden weer zien.

Aan de andere kant zit mijn reizen er dus op. Niet meer op het laatste moment bedenken wat ik nu eens zal gaan doen en dan toch iets heel anders doen. Niet meer genieten van de zon, van de hartelijkheid van de Colombianen, het land, de vrijheid.... Maar... ik ga terug! Hopelijk dit jaar nog....

Het is heel moeilijk uit te leggen wat Colombia met me heeft gedaan, met me doet.... Ik heb zo enorm genoten, zoveel mooie mensen mogen ontmoeten, maar ook zo mezelf tegengekomen en er steeds weer uitgekomen. Er is 1 liedje die mijn gevoel eigenlijk omvat.... Zodra ik dit hoor, tja voor de yoga mensen, een soort open je hart oefening, maar dan hoeft voor mij alleen maar dit liedje aan te gaan.

https://www.youtube.com/watch?v=YXnjy5YlDwk

Een taxi chauffer kon me gelukkig de titel vertellen en toen ik deze en de vertaling opzocht bleek het te zijn: "leef mijn leven"

Had ik daar toch net voor mijn reis een heel goed gesprek over met iemand die daar mee stoeide... zou toeval bestaan?

Anyway, op naar nog veel meer mooie gesprekken, mooie momenten, dansen tot in de late uurtjes en genieten van het leven!

Ik hoop dat jullie hebben genoten van mijn verslagen en een beetje mee hebben kunnen reizen. Ik heb in ieder geval ontzettend GENOTEN en ga proberen dat Colombiaanse leven en genieten nog meer toe te passen/laten in mijn leven. Disfrutar!